آموزه‌های قرآنی بیانگر حاکمیت نظام توحیدی در جهان است؛ به گونه‌ای که همه موجودات و حوادث ریز و درشت جهان را منتسب به خدا می‌داند. در چنین نظامی با عنایت به صفات حسنای الهی نباید نقصی در جهان دیده شود؛ اما پیوسته نابسامانی‌ها و بلاها در مقیاس فرد و جامعه انسانی و غیرانسانی مشاهده می‌شود. یکی از این موارد انتشار ویروس کروناست که خسارات جانی و اقتصادی گسترده‌ای در پی داشته است. مهم نیست که انسان‌ها در تولید، انتشار و جهش این ویروس نقش داشته یا نداشته‌‌اند؛ زیرا بر اساس نظام توحیدی قرآنی هم طبیعت و هم انسان‌ها مخلوق خدا و تحت ربوبیت و مدیریت او هستند. گاه پرسش می‌شود که بر فرض ستمگرانی این ویروس را منتشر کرده باشند، چرا خدای عالم، قادر و رحیم، مانع آن نشده است؟ این چالشی است که می‌تواند در ذهن بسیاری، مبانی دینی را تضعیف کند. در این نوشته با روش تفسیری و اجتهادی توأم با تأملات عقلانی و به شیوه کتابخانه‌ای تلاش می‌شود با عنایت به نظام توحیدی قرآن، به این پرسش پاسخ دهیم و روشن کنیم که هدف قرآن، وصول انسان به توحید ناب است و رسیدن به چنین مقامی در گرو درک درست از رابطه خدا با انسان و جهان، همچنین آگاهی دقیق به رابطه دنیا و آخرت و فهم فلسفه ریاضت‌های عملی و قلبی و انواع تنگناها و ابتلاهای سخت اختیاری است که لازمه وجود انسانی است.
)