بررسی انتقادی خاستگاه و جهت‌گیری معرفتی و تاریخی روشنفکری دینی در آثار و آرای عبدالکریم سروش

دکتر حسین رمضانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و رئیس مرکز مطالعات پیشرفت و تمدن، دارای آثار علمی مختلف ازجمله کتاب «مسیحیت و مسئله نفس و بدن» و کتاب «درآمدی بر توسعه بین‌الملل ازمنظر رهیافت توسعه تعالی بخش» هستند.
در خدمت دکترحسین رمضانی عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در موضوع «روشنفکری دینی در آثار و آرای عبدالکریم سروش» هستیم. عبدالکریم سروش در بخش روشنفکری دینی گفته است:
روشنفکران دین‌دار، روشنفکرند چون به عقل مستقل از وحی باور دارند و از آن تغذیه می‌کنند و چراغ خرد در دست برای یافتن حقیقت و سوختن ظلمت روان‌اند.
روشنفکری دینی یک هویت سیّال است چراکه خردورزی و حقیقت جویی و خرافه سوزی جز با سیلان همراه نیست. مدرسه روشنفکری دینی که هر روز در آن صد طوفان نوح و طغیان روح رخ می‌دهد و گردشگاه گردش‌های عنیف فکری است کجا می‌تواند به نام کفر و بدعت راه سیلان را بر خود ببندد و از ویرانی بهراسد؟