در باب «علم دینی» دیدگاهها و تلقیهای مختلفی مطرح است. برخی با تلقی خاص از علم و دین، از اساس، منکر علم دینی شدهاند و در مقابل، برخی، افزون بر پذیرش اصل امکان علم دینی و تحقق خارجی آن، قائل به ضرورت آن نیز میباشند که دیدگاه دکتر مهدی گلشنی، از جمله آن میباشد. به اعتقاد ایشان جهانبینی و مبانی متافیزیکی حاکم بر علم و عالِم، عامل دینیسازی علم میباشد. بر این اساس دینیبودن علم، از ناحیه مبانی و اهداف علم تأمین میشود. علم دینی دانشی است که مبتنی بر جهانبینی توحیدی باشد. دینیبودن هدف علم از دو منظر مطرح است: نظری و عملی. هدف در بعد نظری، کشف آیات الهی در آفاق و انفس و آشنایی با طرح خلقت و درک قدرت و عظمت الهی است و هدف در بعد عملی، تسلط بر جهان طبیعت به منظور رفع نیازهای مشروع بشر و استفاده از امکاناتی است که خداوند برای بشر فراهم ساخته است و نیز در جهت اعتلای جامعه اسلامی و استقلال آن از بیگانگان. مقاله حاضر ابتدا به مبانی و ماهیت علم دینی از دکتر گلشنی را طرح کرده، در ادامه به نقد و بررسی آن خواهد پرداخت.