دینی‏انگاری همة گزاره‌های علمی آری یا نه؟

اشاره
آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست در سال1340ش در شهرستان ابرقو واقع در استان یزد دیده به جهان گشود. در سال 1354 وارد حوزة علمیة شیراز و یکسال بعد به حوزة علمیة قم راه یافت. تحصیل در درس خارج را از سال 1360آغاز و از حلقة درسی آیات عظام: خاتم یزدی، فاضل لنکرانی، میرزاجواد تبریزی، وحید خراسانی و مکارم شیرازی بهره جست. در علوم معقول نیز درس استادانی چون حضرات آیات: جوادی آملی، حسن‌زادة آملی، مصباح یزدی، انصاری شیرازی، محمدی گیلانی و گرامی را درک کرد. ایشان در حال حاضر؛ عضو جامعة مدرسین حوزة علمیة قم، رئیس اندیشکدة فقه و حقوق اسلامی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، رئیس انجمن علمی فقه و حقوق حوزة علمیة قم، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی، ناظر پروژه تحقیقاتی موسوم به «نقد فقهی قانون مجازات اسلامی» (بخش دیات) و مدرس درس خارج فقه و اصول است.
در کنار ده‌ها مقالة تخصصی؛ کتاب‌های فقه و مصلحت، فقه و عرف، فقه و عقل، سلسبیل و ... نیز از آثار او بوده که برخی از این آثار در عرصة کتاب سال حوزه و نیز کتاب سال جمهوری اسلامی ایران افتخاراتی را کسب کرده است.
ایشان در این گفتگو؛ با تبیین چیستی و ماهیت علم و عقل، عقل را منبع معرفت‌شناختی دین و کاشف ارادة حکیمانة شارع دانسته و بر لزوم برقراری تمایز بین الهی، دینی و اسلامی بودن علوم و نیز وجود تفاوت بین دین و دینی بودن علوم در نظریه علم دینی آیت‌الله جوادی آملی تاکید می‌نمایند. استاد علیدوست با بیان نسبت و ترابط عقل و نقل کارکردهای چهارگانة عقل نسبت به فهم و کشف دین را نیز مورد بررسی قرار می‌دهند.
 از جمله مهم‌ترین پرسش‌ها دربارة نظریة علم دینی حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی، مربوط به تعریفی است که ایشان از دین ارائه داده و مبتنی بر این تعریف، گام‌های بعدی را برمی‌دارند. از سوی دیگر مباحثی مانند جایگاه عقل، تجربه و دستاوردهای تجربی در نظریة ایشان، یا نوع نسبتی که بین عقل و نقل برقرار می‌فرمایند از جمله نکاتی است که می‌تواند محل بحث و گفتگو قرار گیرد.