تولید ادبیات عرفان اهلبیتی از اهمیت و ضرورت معرفتی خاصی در ساحت دانش و بینش عرفانی برخوردار است. عرفان اهلب بیتی عرفانی است که تولید از منابع وحیانی و نصوص دینی است نه تطبیق بر آنها. ناگفته نماند که عرفانِ اهل بیت با عرفانِ اهلبیتی از هم متمایزند؛ زیرا عرفان اهل بیت متناظر به مقامات معنوی و فتوحات غیبی آن ذوات نوری و مواجهه و شهود آنان با ملکوت هستی و حقیقة الحقایق است؛ اما عرفان اهلبیتی معطوف به معارف انفسی و عرفانی آنان از رهگذر احادیث و ادعیه مأثور در کنار آیات بینات قرآن کریم است. به هرحال پرسش این است که عرفان اهلبیتی نظری چیست و آیا با روشی از نصوص وحیانی استکشاف میشود یا به بیان دیگر منطقِ مواجهه با کتاب و سنت در تولید معارف عرفانی در ساحت نظری چیست؟ در نوشتار حاضر چیستی عرفانِ نظریِ اهلبیتی، نسبت آن با عرفانِ مصطلحِ موجود، توافق و تفارق آنها با هم، ضرورت و اهداف تولید عرفان نظری اهلبیتی، امکان و ظرفیت و شاخصهای عرفان نظری اهلبیتی در ساحاتِ هستیشناختی، انسانشناختی و معرفتشناختی، پیشینه و وضعیت فعلی حوزه تمحض در نظام آموزشی ـ پژوهشی، مراحل اجرایی، پیشنیاز، همنیاز و پسنیازها و راههای ترویج آن مورد بحث و بررسی قرار گرفت.