عضو هیئت علمی گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی مدرّس متون فلسفی و عرفانی و درس خارج فقه و اصول حوزة علمیه قم
چکیده
نوشتار حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که آیا میان عرفان و سیاست، پیوستگی و سازگاری وجود دارد یا گسستگی و ناسازگاری؟ به عبارت دیگر، آیا این دو با یکدیگر تعامل دارند و یا تباین و تنافی؟ در این باره به تعریف سیاست در اصطلاح علوم سیاسی و عرفانی پرداخته‌ایم و ضرورت بحث از عرفان سیاسی را یادآور شده‌ایم. پس از آن، دو رویکرد «سلبی» و «ایجابی» را طرح کرده‌ایم و در مقام نقد دیدگاه سلبی برآمده، سپس به جهت ایجابی پرداخته‌ایم. علاوه بر این، در ضمن تبیین سفرهای چهارگانه، سفر چهارم را در حوزه سیاست طرح و تحلیل کرده، در نهایت، زبان عرفان سیاسی را بهترین زبان برای همگرایی منطقه‌ای و جهانی مورد تأکید قرار می‌دهیم.
خمینی، سیدروح‌الله؛ مصباح‌الهدایه الی‌الخلافه والولایة؛ مقدمه جلال‌الدین آشتیانی؛ چ2، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1373.
درویش، محمدرضا؛ عرفان و دموکراسی؛ تهران: نشر قصید، 1378.
کلیات شمس؛ با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر؛ چ3، تهران: نشر امیرکبیر، 1363.
سجادی، سیدضیاءالدین؛ مقدمه‌ای بر مبانی عرفان و تصوف؛ چ4، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها، انتشارات سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها، 1374.
)