در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی، بیش از آنکه چیزی به نام «فقه سیاسی» در حوزه‌های علمیه وجود داشته باشد، بیشتر «مباحث سیاسی» البته اغلب در ابواب گوناگون متون فقهی و به صورت پراکنده در میان حوزویان رواج داشت؛ ولی تلاش سه دهه اخیر روحانیت برای مفهومی کردن زندگی سیاسی مؤمنان بر مدار نشانه‌های نص، باعث ظهور شاخه‌های متنوعی از دانش سیاسی شد که پیش از این، فقط در حاشیه دانش‌های عام‌تری مثل فقه و فلسفه قرار داشتند. امروزه فقه سیاسی که تمایل به استقلال از فقه عمومی دارد، می‌کوشد به طور تخصصی‌تری به مسائل سیاسی نظر کند و در چهارچوبی خاص و مستند، به تحلیل موضوعات سیاسی بپردازد. با این حال، بر خلاف سال‌های پیش از انقلاب که دو رویکرد منفعل و فعال در بطن فقه در قبال مسائل نوپیدا وجود داشت، امروزه گرایش‌های متنوع‌تری در میان فقیهان ظهور کرده است که تفاوت‌های عمده‌ای با یکدیگر دارند. پاسخ به این پرسش‌ها که «این رویکردها چیست و چه تمایزات و پیامدهایی دارند؟» رسالت این پژوهش است.
مهریزی، مهدی؛ «فقه حکومتی»؛ فصلنامه نقد و نظر؛ ش12، [بی‌تا].
موسوی دهسرخی، سیدمحمود؛ النساء فی‌الاسلام؛ قم: انتشارات العلمیه، 1412ق.
ستاره فروزان علم و عمل (مروری بر زندگی حضرت آیت‌الله‌العظمی یعسوب‌الدین رستگاری جویباری)؛ قم: [بی‌نا]، 1412ق.
طبقه‌بندی آموزشی: چگونگی اسلامی شدن مهندسی توسعه اجتماعی؛ قم: دفتر فرهنگستان علوم اسلامی، [بی‌تا].
میرباقری، سیدمهدی؛ «تمایزات فقه و فقه سیاسی از منظر ضرورت، موضوع و روش»؛ نهمین نشست از سلسله نشست‌های تمایز فقه و فقه سیاسی؛ قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1388.
ـــــ؛ پیش‌بایسته‌های دستیابی به تمدن اسلامی؛ قم: فجر ولایت، 1382.
ـــــ؛ تحلیلی از وضعیت مراکز پژوهشی؛ قم: فجر ولایت، 1379.
ـــــ؛ لزوم اقامه توحید در مقابل اقامه کفر؛ قم: فجر ولایت، 1383.
نجفی، گودرز؛ پرسش و پاسخ از آیت‌الله صادقی تهرانی؛ مسئله 43، گنبد کاووس: مرکز پیش‌دانشگاهی نمونه، 1382.
نجفی، محمدحسن؛ جواهرالکلام فی شرح شرایع‌الاسلام؛ ج2، تهران: دارالکتب‌الاسلامیه، 1367.
یزدانی، عباس؛ العقل الفقهی؛ ترجمه احمد قبانچی؛ عراق: دارالمنصور، [بی‌تا].
)