قلمروشناسی دین، به ویژه قلمرو سیاسی ـ اجتماعی دین، از مسائل مهم و چالشبرانگیز عصر حاضر است. این نوشتار میکوشد دیدگاه استاد مطهری درباره قلمرو و گستره دین در زمینه سیاست را تبیین کند. استاد مطهری بر مبنای جهتگیری دعوت انبیا، تبیینی از گستره دین ارائه میکنند که علاوه بر امور اخروی، امور دنیوی را نیز شامل میشود. بر این اساس، ایشان معتقدند هدف از بعثت، سعادت دنیایی و آخرتی انسان است و چنین نیست که دین فقط برای ساماندادن به امور معنوی و اخروی انسان نازل شده باشد، بلکه علاوه بر امور آخرتی، امور دنیوی را نیز مدّ نظر دارد و رهنمودهای لازم را در این باره بیان کرده است. مسائل سیاسی و اجتماعی از جمله این امور است که در حیطه قلمرو و گستره دین جای گرفته است. از این منظر، سکولاریسم دیدگاهی است که در دین اسلام هیچ جایگاهی ندارد و دلایل بروندینی و دروندینی محکمی بر بطلان آن وجود دارد. در نوشتار حاضر، نخست دیدگاه حداکثری استاد مطهری درباره قلمرو و گستره دین بررسی شده، سپس جامعیت دین اسلام با توجه به جاودانگی، کمال و خاتمیت آن از دیدگاه ایشان اثبات شده است.
عباسی، ولیالله؛ «استاد مطهری، کلام جدید و مسئله خاتمیت»؛ فصلنامه کتاب نقد؛ ش1، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1383.
ـــــ؛ «امامخمینی و احیاگری دینی؛ تغییر در پارادایم»؛ مجموعه مقالات نخستین همایش اندیشه سیاسی و اجتماعی امام خمینی؛ ج1، قم: مرکز بینالمللی ترجمه و نشر المصطفی، 1389.
فرامرز قراملکی، احد؛ مبانی کلامی جهتگیری دعوت انبیا؛ تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1376.