وحی دارای انواعی است که از آن جمله میتوان به وحی الهامی (القا و افکندن پیامی در قلب انسان وارسته)، وحی بیواسطه (اخذ وحی مستقیماً از خداوند) و وحی گفتاری (وحی از طریق گفتگو) اشاره کرد. در دیدگاه متکلمان اسلامی، حقیقت وحی از نوع گزاره معرفتی است که براساس آن خداوند، خود یا به وسیلۀ فرشتهای، گزارهای را به نبی ابلاغ میکند. حقیقت وحی و پیغمبری در مکتب فیلسوفان اسلامی از دو مفهوم تجربه دینی خاص به نام وحی و اتصال به عالم قدسی و مفهوم معرفت، یعنی دریافت گزارههای دینی، تشکیل شده که از این نظر دیدگاه متکلمان و فیلسوفان در این باره به هم نزدیک است. با این حال عرفا و فیلسوفان اسلامی معتقدند نزول فرشته وحی، صدا و تمثال او همه در حوزه خیال نبی بوده است. پس از شرح این مطالب در مقاله، سه شبهۀ مستشرقان ناظر بر استناد وحی به «قوه تخیّل»، «قوه نبوغ» و «تجربه دینی» گزارش و نقد شده است.